Uprawa
Uprawa pasowa (ang. strip-till) jest systemem uprawy roli, który polega na głębokim, pionowym spulchnianiu wąskich pasów gleby, w których wysiewane są nawozy mineralne oraz rośliny. Jednocześnie w międzyrzędziach glebę pozostawia się niespulchnioną.
Uprawa pasowa pozwala uzyskać i zachować korzystne dla rolnictwa właściwości gleby, zwiększyć efektywność i opłacalność uprawy roślin, a jednocześnie chronić środowisko.
Charakterystyczne cechy uprawy pasowej:
Agregat do uprawy pasowej Czajkowski
pozwala uzyskać szereg korzyści finansowych
zmniejszenie nawożenia
zmniejszenie ilości zużywanego paliwa
zmniejszenie czasu potrzebnego na uprawę, nawożenie i siew
Nawożenie i struktura gleby
w uprawie pasowej
Struktura gleby określana jest na podstawie kształtu, wielkości i trwałości agregatów powstałych z połączeń cząstek gleby. Jest ona jedną z podstawowych właściwości gleby – bardzo ważnych zarówno z ekologicznego jak i praktycznego punktu widzenia. W glebach naturalnych struktura zależy głównie od roślinności, warunków wodnych, skały macierzystej i klimatu. Dla prawidłowego rozwoju większości roślin najkorzystniejsze są trwałe struktury drobnoagregatowe – gruzełkowa lub koprolitowa.
Ułatwia ona korzenienie się roślin i życie drobnej faunie glebowej. Ponadto zapewnia optymalne warunki powietrzno-wodne i ułatwia wsiąkanie wody opadowej, dzięki czemu chroni częściowo glebę przed erozją. Dobrze rozwinięta struktura powoduje, że gleba przypomina gąbkę o skomplikowanym układzie cząstek (agregatów) i kanałów tworzonych przez korzenie i organizmy glebowe.
W obszarach rolniczych kluczowym czynnikiem kształtującym typ i jakość struktury jest działalność człowieka – w tym rodzaj stosowanych zabiegów agrotechnicznych.
Największe przeobrażenia struktury powstają w wyniku upraw orkowych.
W wyniku orki wierzchnie warstwy gleby są silnie napowietrzane i przesuszane, co pogarsza warunki do rozwoju organizmów glebowych (np. dżdżownic, mikroorganizmów), zwiększa tempo rozkładu próchnicy i prowadzi do spadku jej zawartości. Odsłonięcie gleby jest również odpowiedzialne za intensyfikację erozji wodnej i powietrznej, dalsze ubożenie gleby w związki organiczne i spadek aktywności biologicznej.
W efekcie powyższych przemian powstają struktury bryłowe (w glebach gliniastych) i słaboagregatowe (w glebach piaszczystych). Ze względu na małą wodoodporność tych agregatów powierzchnia gleby ulega łatwemu zbrylaniu i zasklepianiu.
Uprawy o ograniczonej orce – w tym uprawy pasowe – wpływają na poprawę kondycji gleb użytkowanych rolniczo. W glebach tych obserwuje się regenerację struktur drobnoagregatowych i związaną z nią zwiększoną akumulację próchnicy, redukcję spływu powierzchniowego nawet o 92%, a utraty gleby o 95% (w porównaniu do uprawy płużnej), kilkukrotny wzrost populacji dżdżownic i ogólnej aktywności biologicznej. Wraz z rozwojem korzystnej struktury gleby powraca jej naturalna funkcjonalność i odporność na działanie czynników degradacyjnych.
dr hab. Marcin Świtoniak, prof. UMK w Toruniu
Technologia w zgodzie z naturą
Niezaprzeczalne zmiany klimatu i związane z nimi coraz częstsze susze powiązane z erozją wietrzną skłaniają do wykorzystania technologii, która zatrzyma wilgoć w glebie jak najlepiej i jak najdłużej.
Dlatego warto, abyś chronił ją przed utratą wody i materii organicznej. Warto również zadbać o zwiększenie aktywności życia biologicznego w glebie, w tym dżdżownic, jej rozluźnienia, poprawy struktury i zmniejszenia zwięzłości. Uprawa pasowa ułatwia utrzymanie prawidłowego nawodnienia.
Mulcz powoduje, że woda wsiąka w ziemię, więc gleba jest dłużej wilgotna. Nie dochodzi do zaskorupiania się gleby, ani do jej erozji – wodnej, ani wietrznej. Przez korytarze wydrążone przez dżdżownice woda przenika do korzeni.
Naprzeciw wyzwaniom współczesnego rolnictwa wychodzi Technologia Czajkowski ST, która przyczynia się do optymalnych warunków wzrostu roślin. Spulchnianie, nawożenie i siew zredukowane są do jednego przejazdu. Aspekty ekologiczne zmieniają podejście do rolnictwa i uprawy gleby.
